تمرکز روي پيامدهای مشخص، از قبيل تشخيص فوری عوارض ناخواسته دارويی، به پزشک خانواده و کادر درمان سالمندان کمک می کند تا داروی سالمندان را با احتياط و اطمينان تجويز نمايد. پزشکان بايد راه‌هايی پيدا کنند که از طريق آنها رژيم‌های دارويی را کارآمدتر نمايند. از جمله اين راه‌ها مرور دوره‌ای داروها و مقايسه آنها با معيارهای بيرز (Beers) و پرهيز از تجويزهای جديد به منظور خنثی کردن عوارض ناخواسته دارويی است. استفاده از هشدارهای رايانه‌ای و اتخاذ يک رويکرد چند جانبه می تواند اين حوادث را کاهش دهد. در ادامه به مبحث نکاتی در مورد همه چیز درباره کاهش عوارض دارويی در سالمندان میپردازیم.مصرف دارو-تداخل دارویی-عوارض دارویی-مسمومیت دارویی-سالمند-آموزش-پرستار-پلی فارمسی
کاهش عوارض دارويی در سالمندان
سهم بيماران سالمند از عوارض ناخواسته و غيرمنتظره ناشی از داروی سالمندان به طور نامتناسبی بالاتر از ساير گروه‌های سنی است. سقوط، شکستگیهای لگن، هذيان و کهير در رأس فهرست حوادث سوء دارويی قابل پيشگيری قرار دارند. تقريبا از هر 3 فرد سالمندی که 5 دارو يا بيشتر مصرف می کنند 1 نفر دچار يک عارضه ناخواسته دارويی در سال می شود و حدود دوسوم اين بيماران به مراقبت پزشکي نياز پيدا می کنند. حدود 95 از اين حوادث قابل پيش بينی و حدود 28 آنها قابل پيشگيری هستند.
آموزش آنلاین دوران سالمندی و مراقبت از سالمند
پرهيز از استفاده نادرست از داروها
اين واقعيت که تاثير داروها در سالمندان تفاوت دارد، مدتی است که روشن شده و فعاليت در زمينه طب سالمندی از ملاحظات نظري به سمت توصيه های اختصاصی حرکت کرده است. در سال 1991، يک هيات کارشناسی معيارهای بيرز (Beers) را تدوين کرد که عبارت است از فهرستی از داروها که عموما بايد از آنها در بزرگسالان ساکن مراکز مهارت‌يافته نگهداري پرهيز کرد. اين فهرست در سال 1997 روزآمد شد تا جمعيت گسترده‌تري از سالمندان را پوشش دهد. اين هيات همچنين داروهای «با عوارض شديد» را در فهرست مشخص کرد که اين تقسيم بندی بر اساس خطر وقوع عوارض ناخواسته مربوطه همراه با اهميت بالينی پيامدهای اين حوادث صورت گرفت.
استفاده از داروهای متعدد
واژه polymedicine براي توصيف افزايش تعداد داروها در ارتباط با افزايش مشابه در تعداد مشکلات طبي به کار می رود. در مقابل، polypharmacy به معنای استفاده نامناسب از داروهای متعدد است. هيچ تعريفی براي آستانه تبديل فهرست polymedicine بيمار به polypharmacy وجود ندارد که به طور شايع مورد قبول قرار گرفته باشد. بيش از 40 بزرگسالان بالای 65 سال در هفته حداقل 5 دارو مصرف می کنند. افزودن بر تعداد داروها همچنين باعث افزايش خطر تداخل بين داروها و عوارض ناخواسته دارويی یا مسمومیت دارویی می شود.
مرور داروهای بيمار بايد در اولين ارزيابي وي (چه در شرايط سرپايي، چه بستري) و سپس هر 12-6 ماه يا با هر تغييري در داروها صورت گيرد. يک راه براي تشويق مرور داروها روش «کيف قهوه‌اي» است که در آن از بيمار خواسته می شود که تمام داروهاي خود را در هر ويزيت به همراه بياورد تا پزشک دقيقا ببيند که بيمار چه دارويی مصرف می کند. براي کارآمد تر کردن اين روش در يک محيط سرپايي شلوغ، يک پرستار مي‌تواند به پزشک در روزآمد‌کردن داروهاي بيمار کمک کند.(آموزش-پرستار)
دوز بيش از حد
دوزبندی مناسب داروی سالمندان حتی از اين هم مهم تر است. کارکرد کليه همچنان يکي از مهم ترين عوامل فارماکوکينتيک تغييردهنده اثر داروست. سطح کراتينين سرم سنجه قابل‌اعتمادي در سالمندان نيست، زيرا توده عضلاني را به عنوان پيش‌فرض در نظر می گيرد که ممکن است سالمندان فاقد آن باشند. هرچند ارزيابی 24 ساعته ادرار صحيح ترين سنجه کارکرد کليوي بيمار به شمار می رود، انجام آن پرزحمت است. در نبود اندازه‌گيری های 24 ساعته ادرار، فرمول کاکرافت-گالت (Cockcroft-Gault) و فرمول مطالعه اصلاح رژيم غذايي در بيماری کليه (2) (MDRD)يک تخمين تعديل شده براي سن از ميزان تراوش گلومرولي (GFR) ارايه می کنند.
مصرف دارو-تداخل دارویی-عوارض دارویی-مسمومیت دارویی-سالمند-آموزش-پرستار-پلی فارمسی
