زمينه: زخم بستر يك عارضه جدي است و در صورتي كه به خوبي درمان نشود، مي تواند مشكلات جبران ناپذيري براي بيمار ايجاد كند.
هدف: مطالعه حاضر به منظور تعيين تاثير اکسيژن موضعي با فشار بالا بر ميزان بهبودي زخم بستر انجام شد.
مواد و روش ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي يك سوكور، 100 بيمار بستري در مراکز آموزشي درماني قزوين به صورت تخصيص تصادفي با قرعه كشي براي هر فرد، در يكي از دو گروه پانسمان ساده يا اكسيژن موضعي با فشار بالا قرار گرفتند. (50 نفر در هر گروه) در گروه پانسمان ساده، زخم پس از سه بار شستشو با سرم فيزيولوژي با يك گاز استريل خشك مي شد و با توجه به اندازه زخم با يك يا چند گاز استريل خشك پانسمان مي شد. در گروه اکسيژن موضعي با فشار بالا، 10 ليتر اكسيژن به مدت 20 دقيقه، سه نوبت در روز توسط سوند تجويز مي شد. وضعيت بيمار هر 48 ساعت تا بهبودي يا ترخيص بيمار (حداکثر به مدت 4 هفته) ارزيابي شد. داده ها با آزمون هاي آمار توصيفي و تي مستقل تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: اكثر نمونه ها (551) مونث، 18 تا 94 ساله با ميانگين سني 70.02±13.81 سال بودند. ميانگين مساحت زخم قبل از مراقبت در دو گروه پانسمان ساده و اكسيژن موضعي با فشار بالا به ترتيب 31.80 و 28.74 سانتي متر مربع بود كه پس از مراقبت و شروع درمان به 30.02 و 13.37 سانتي متر مربع رسيد. اين اختلاف از نظر آماري معني دار بود (P<0.05).
نتيجه گيري: روش اكسيژن موضعي با فشار بالا در ميزان بهبودي زخم مؤثر بود و به عنوان يك روش درماني پيشنهاد مي شود.
نویسندگان:عظيميان جليل*, پورخالقي انيس, انصاري منيره
