تاثیر مصرف همزمان پاراستامول همان استامینوفن و ایبوپروفن و همچنین مصرف جداگانه آنها در بیماران تحت کنترل با مورفین در 24 ساعت اول بعد از انجام آرتروپلاستی کامل و تاثیر مصرف مسکن بعد از آرتروپلاستی مفصلا در ادامه مقاله “تاثیر مصرف همزمان پاراستامول و ایبوپروفن بعد از انجام آرتروپلاستی” توضیح داده شده است. گروه کادر درمان پرستاری و متخصصین علوم پزشکی و داروشناسی طب لاین می تواند شما را در مباحث پزشکی و پرستاری راهنمایی کنند.
مصرف استامینوفن و ایبوپروفن بعد از آرتروپلاستی
سوال اینجاست که آیا مصرف همزمان پاراستامول (استامینوفن) و ایبوپروفن، در مقایسه با مصرف هریک از آنها به تنهایی، سبب کاهش میزان مصرف مورفین بعد از جراحی در بیمارانی که تحت آرتروپلاستی کامل مفصل هیپ (THA) قرار گرفته اند، می‌شود؟ آیا ایبوپروفن، میزان بروز رویدادهای مخرب شدید (SAEs) را افزایش دهد؟ اگر به اینگونه آزمایشها و تست های جمعیتی و بررسی نتایج آنها علاقه مندید با بخش اخبار و مقالات بروز ترین و پویاترین سایت اطلاعات پزشکی طب لاین همراه باشید.
نتیجه بررسی مصرف استامینوفن و ایبوپروفن
در این کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده که شامل 556 بیماری بود که متحمل THA شده بودند، میزان مصرف مورفین در اولین 24 ساعت پس از جراحی در بیمارانی که به طور همزمان پاراستامول 1000 میلی گرم و ایبوپروفن 400 میلی گرم را دریافت کرده بودند از لحاظ آماری به شکل معنی داری کمتر از میزان مصرفش در بیمارانی بود که این دو دارو را به تنهایی دریافت کرده بودند؛
با این وجود، دریافت همزمان دو داروی مذکور آستانه از پیش مشخص شده برای کاهش مهم بالینی مصرف مورفین بعد از عمل (دوز 10 میلی گرم) را در مقایسه با دریافت ایبوپروفن به تنهایی برآورده نکرد. درصد بیماران دارای SAEs در گروه ایبوپروفن حدود 15% و در گروه پاراستامول حدود 11% بود که هیچکدام به لحاظ آماری معنی دار نبودند.
بررسی نتیجه مصرف مسکن بعد از آرتروپلاستی
با وجود اینکه دریافت همزمان پاراستامول و ایبوپروفن، میزان مصرف فوری بعد از عمل مورفین را در مقایسه با دریافت فقط پاراستامول در بیمارانی که THA انجام داده بودند، کاهش داد، مصرف ایبوپروفن به تنهایی منجر به کنترل درد قابل توجه بدون افزایش SAEs شد، که با توجه به این یافته ها می توان استدلال نمود که مصرف ایبوپروفن به تنهایی می تواند یک گزینه معقول و مناسب باشد. اهمیت انجام این آزمایش آن است که مسکن های مولتی مودال بعد از عمل به طور گسترده ای استفاده می شوند. با این وجود شواهدی از مزیت استفاده از مصرف همزمان پاراستامول و ایبوپروفن بعد از انجام آرتروپلاستی وجود ندارد.
هدف از طراحی آزمون گسترده تاثیر مصرف مسکن بعد از آرتروپلاستی
اثرات مفید و مضر مرتبط با 4 رژیم دارویی مسکن غیر اپیوئیدی بررسی می شود. این کارآزمایی تصادفی سازی شده کور تحت کنترل با پلاسبو شامل 4 گروه بود که در 6 بیمارستان کشور دانمارک با دوره follow-up نود روزه انجام شد. این کارآزمایی شامل 556 بیماری بود که متحمل آرتروپلاستی کامل مفصل هیپ (THA) از بازه زمانی دسامبر 2015 تا اکتبر 2017 شده بودند. آخرین روز follow-up یکم ژانویه 2018 بود.
نحوه برگزاری تحقیق مصرف مسکن بعد از آرتروپلاستی
بیماران در برگزاری تست تاثیر مصرف همزمان استامینوفن و ایبوپروفن بعد از انجام آرتروپلاستی به طور تصادفی در 4 گروه قرار گرفتند. دسته بندی گروههای تست تاثیر مصرف همزمان استامینوفن و ایبوپروفن بعد از انجام آرتروپلاستی به شرح زیر است :
- دریافت استامینوفن (پاراستامول) 1000 میلی گرم بعلاوه ایبوپروفن 400 میلی گرم،
- پاراستامول 1000 میلی گرم بعلاوه میزان تطبیق یافته پلاسبو،
- ایبوپروفن 400 میلی گرم بعلاوه میزان تطبیق یافته پلاسبو،
- دریافت خوراکی پاراستامول 500 میلی گرم بعلاوه ایبوپروفن 200 میلی گرم هر 6 ساعت در اولین 24 ساعت بعد از عمل.
پیامدهای اصلی تست مصرف استامینوفن و ایبوپروفن بعد از آرتروپلاستی
دو پیامد همزمان اولیه عبارت بودند از: الف) مقایسه میزان مصرف 24 ساعته مورفین در 4 گروه بیمارانی که تحت کنترل با مسکن های دارویی بودند {حداقل اختلاف بالینی معنی دار: 10 میلی گرم} ب) نسبت بیماران دارای یکی یا بیشتر از رویدادهای مخرب شدید (SAEs) در طی 90 روز. در ادامه برای بررسی نتایج نهایی تست مصرف مسکن بعد از آرترو پلاستی با پایگاه اطلاعات پزشکی طب لاین همراه باشید.
نتایج تست مصرف مسکن بعد از آرتروپلاستی
از میان 559 بیماری که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، 556 نفر (99.5%) کارآزمایی را به اتمام رسانده و در آنالیزها وارد شدند. متوسط مصرف 24 ساعته مورفین بدین شرح بود: 20 میلی گرم در گروه پاراستامول + ایبوپروفن، 36 میلی گرم در گروهی که تنها استامینوفن دریافت کردند، 26 میلی گرم در گروهی که تنها ایبوپروفن دریافت کردند، و 28 میلی گرم برای گروهی که نصف دوز پاراستامول بعلاوه نصف دوز ایبوپروفن را دریافت کرده بودند. میانگین اختلاف در مصرف مورفین بدین شرح بود: 16 میلی گرم بین گروه پاراستامول + ایبوپروفن با گروه پاراستامول به تنهایی؛ 8 میلی گرم بین گروه پاراستامول به تنهایی در مقایسه با گروه نصف دوز استامینوفن(پاراستامول)+ایبوپروفن؛ و 6 میلی گرم بین گروه پاراستامول+ ایبوپروفن در مقایسه با گروه ایبوپروفن به تنهایی.
اختلاف در مصرف مورفین برای گروه پاراستامول + ایبوپروفن در مقایسه با گروه نصف دوز پاراستامول + ایبوپروفن یا برای گروه پاراستامول به تنهایی در مقایسه با گروه ایبوپروفن به تنهایی از لحاظ آماری معنی دار نبود. اختلاف معنی داری بین گروه ایبوپروفن به تنهایی در مقایسه با گروه نصف دوز پاراستامول + ایبوپروفن وجود نداشت. نسبت بیمارانی که SAEs داشتند در گروهی که تنها ایبوپروفن دریافت کردند حدود 15% و در گروهی که تنها استامینوفن(پاراستامول) دریافت کردند، 11% بود. خطر نسبی SAEs حدود 1.44 محاسبه شد
